Hikaye -59-
"Kendimizi unuttuk!"
Bir grup kızıldereli atları ile uzun bir yolculuğa çıkar.
Her gün belirli bir mesafe alabilmek için yoğun bir tempo da ilerlerler...
Ama bir gün ise kızıldereli reis aniden durur! Guruba işaret eder "konaklama zamanı" diye... Aslında konaklama genelde
akşamları olurdu, ve musait bir yerde. Böyle gün ortasında aniden dur emri, tüm gurubun tuhafına gitmişdi, ama kimse reisin emrine sorgulamaya cesareti
yokdu.
Velakin gün gece oldu.. Gece gün.. Böylece günler geçdi!
Nihayet gurubdan tecrübeli bir savaşcı sessizliğini bozdu, çok büyük bir saygı ile yaşlı reise yaklaşdı, ve dedi ki: "Ulu Reis!
Yaşlı Bilge! Ata mirası! Saygım sevgim sonsuz! Ama neden günlerdir burda konaklıyoruz!?" Yaşlı bilge reis, kurt gibi derin sıyah gözleri ile cesur savaşcıya
bakar, ve olgun ama "sessiz" derin bir ton ile yanıt verir:
"Evlat... çok hızlı gittik! Kendimizi
unuttuk!!!... Kendimize
gelelim, devam ederiz!"
(Bu hikaye kızıldereliler arasında sürekli anlatılırmış....)
Druckversion