"Sultan Abdülhamid Han Hazretleri ve Hızır  a.s"

Sultan Abdülhamid Han Hazretleri, dünyanın cadı kazanı gibi kaynadığı bir dönemde padişah olmuştu. Cadı kazanın altını tutuşturan Yahudîlerdi… O günlerde Yahudîlerin en büyük hedefi merkezi Kudüs-ü Şerif olmak üzere bir Yahudî devleti kurmaktı...

Önce Halife’ye geldiler, Filistin toprakları içinde kendilerine arazî satmasını, karşılığında devletin bütün borçlarını ödeyeceklerini ve Osmanlı devletinin bütçesinin üç misli para ile birlikte Halifenin şahsına da yüzbin ingiliz altını rüşvet teklif ettiler.

Sultan Abdülhamid Han Hazretleri:

“Ben bir karış dahi olsa toprak satmam. Zira bu vatan bana değil milletime aittir. Milletim, bu devletti kanlarını dökerek kazanmıştır. Kan ile kazanılan toprak para ile satılmaz.” dedi.

Yahudîler, Filistinde toprak sahibi olmanın yolunun Halifeyi hal’ etmekte geçtiğine karar verdiler.

İkinci Abdülhamid Han Hazretlerini hal’ etmek için çâreler aradılar… Mason teşlikatı, Terakkî Cemiyeti ve bazı okumuş, münevver kişileri kendi emel ve arzuları istikâmetinde kullandılar.

Terör şebekeleri kurdular.

Kurulu olan Rum ve Ermeni çetelerine para yardımında bulundular.

Yahudî lobisi harıl harıl çalışmaya başladı.

Oluk oluk para akıttılar. Gazeteleri satın aldılar.

Kalemleri istedikleri doğrultuda kullandılar.

Osmanlı aydınını ve yeni yetişen gençliği Abdülhâmid Han Hazretlerinin aleyhine kışkırttılar..

Sultana sû-i kasd düzenleyen Ermeni Teröristine, Tevfik Fikret gibi bazı şair ve yazarlar, medhiyyeler düzdüler…

Yahudîlerin sinsî çalışmalarının neticesinde Abdülhamid Han Hazretlerine karşı bir kamuoyu oluştu.

31 Mart vak’asını meydana getirdiler. Selânik'ten kalkıp gelen Hareket Ordusunu şehirden uzaklaştırmak ve zararsız bir hale getirmek için Halife’den izin isteyen vatanperver komutanlara cevap vermeden önce Ulu Hakan penceresinden isyancılara baktı..

Hızır Aleyhisselâm’ı gördü. En ön saflarda oturmuştu.

Milletin hâline ağlıyordu.

Bir an Hızır Aleyhisselâm ile göz göze geldiler….

Hızır Aleyhisselâm kendisine bakarak acı acı tebessüm etti. Ona el sallıyordu.

Ulu Hakan iki damla göz yaşı döktü. Göz kirpiklerinden yanakları üzerine dökülen yaşlar sakalını ıslattı…

Daha önce Şeyhi büyük insan ve zamanın mürşid’i kâmili Şeyh Salâhuddin ibni Melvânâ Sürâcüddin (k.s.) Hazretlerini sözlerini hatırladı…

O zaman, bu hadiselerin önüne geçilemiyeceğini anladı. Derinden bir ah çekti. Ve inledi koca Sultan:

-Hayır olmaz.

-Neden?

-“Bu hareket benim şahsıma karşı girişilmiştir. Bir şahsım için milletimin kanının dökülmesine asla müsaade edemem.” demişti.…

İsyanı bastırmak bahanesiyle İstanbula giren, İttihadçılar ve dağdan inmiş Balkan komitecileri bir çok insanı yargısız idam ettiler. Nerede bir sarıklı molla ve hoca gördülerse öldürdüler.

Katliâm yaptılar. Bütün bunların sorumlusu olarak Halifeyi gösterdiler, onu tahtından indirmeye karar verdiler.

Yahudîler, arz-ı mev’ud (vadedilen topraklar) hayâline kavuşmak için, Abdulhamid Han Hazretlerini hal’ etmek için basın, aydın ve meb’üslere baskı yaptılar. İttihatçılar, bir kısım mebuslarla Ayatafanos (Yeşilköy)’de gizli bir toplandı yaparak Halife’yi hal’ ettiler. Halife bunu sadece, “Zâlike takdîru’l-azîzi’l-alîm” diyerek büyük bir soğuk kanlılıkla karşıladı.

Sultan Abdülhamid Han Hazretlerinin hal’ edilmesinden sonra “İttihadçı”lar, kısa bir süre içerisinde ülkeyi bunalıma soktular. Filistine Yahudîlerin yerleşmesine izin verdiler.

Ülkeyi birinci dünya savaşına soktular.

Abdülhamid Han Hazretlerinden sonra ülkenin kötü durumunu gören aydınlar Feylâsof Rıza Tevfik Ulu Hakân Abdulhamid Han Hazretlerinin ruhâniyetinden özür diledi.

* * * * *

Ek bilgiler: